‘A Vendre’. Als Hans Olink het bordje bij een oude boerderij niet had opgemerkt, had hij er nooit gewoond. Gelukkig deed hij dat wel. Pieter Kesselaers
Hans neemt in 1992 samen met zijn gezin intrek in een vervallen boerderij in een gehucht vlak bij Stavelot. Wat hij daar vindt is niet alleen een hechte vriendschap met een ietwat eigenzinnige buur, maar ook historische voorwerpen die hem de Belgische Ardennen doen ontdekken. Zijn grote fascinatie voor de bewoners, de natuur en de cultuur voor het landsdeel, verwoordt hij in De Ardennen. Een heerlijk vlotte docu-roman die je meeneemt doorheen het leven van Hans, de eindeloze dennenbossen en dit liefst met een hip Belgisch bier en vette lap hertenvlees in de aanslag. Olink is niet alleen schrijver maar ook documentairemaker. Hij publiceerde eerder de goed ontvangen biografie van A. den Doolaard.
la forêt
Je hebt twee soorten mensen: zij die dol zijn op zeedijken, duinen en pootjebaden aan onze Belgische kust. Zij die zonder probleem uren in een stikhete auto kunnen vertoeven in ruil voor een verlengd weekend in Oostende. De andere groep mensen verkiest eerder een uitstap naar bosrijke gebieden zoals de Ardennen. Als u interesse heeft in het nieuwste boek van Olink, dan heeft u uw hart vast verloren aan zwijnenvlees en een kampvuur nabij uw huurbungalow. Of andersom: u krijgt vooral veel goesting om richting Stavelot te rijden als u dit boek gelezen heeft. Waarom? De schrijver laat u verhalend de mooiste plekjes ontdekken, alsof u er zelf bij bent. Met vooral een grote portie geschiedenis als troef van het boek. Van een oud stationsgebouw in Sankt-Vith tot de abdij van Stavelot-Malmedy, wordt u als lezer bekogeld met een resem interessante weetjes waarmee je uw Ardense kennis serieus de hoogte mee in jaagt. Wees vooral niet bang voor een saaie brok feiten en nietszeggende details. Olink houdt van de eerste tot laatste letter de schwung erin. Als u nog geen homme (of femme) de la forêt was, dan bent u dat nu vast wel. M
4/5