[dropcap]Annabelle[/dropcap]: Creation is een vervolg op een vervolg van The Conjuring uit 2013, een old-skool “gil-je-rot”-film die door de kenners goed gesmaakt werd. Ondergetekende heeft geen probleem met overdadig bloed, psychokillers (qu’est que c’est) of zombies, maar als het horror is geserveerd met een paranormaal sausje, dan gaat de ruggengraat al tintelen nog voor het schijfje opgestart wordt. Met flauwe knieën en de duim gespannen boven de fast forward-knop begint het schijfje te zoemen.
Vanzelfsprekend verrassend
Het hele scenario blijkt dunnetjes en voorspelbaar maar dat is in het horrorgenre niet eens echt abnormaal. De dialogen komen recht uit de online-cursus “Scriptschrijven voor dummies” maar dat stoort uiteindelijk niet. De acteurs, en zeker de kinderen, zetten een solide prestatie neer voor datgene waarmee ze het moeten doen en slagen er collectief in op een degelijke manier geloofwaardige personages neer te zetten in een ongeloofwaardig verhaal. Ook al worden de verschillende karakters totaal niet uitgediept.
Het sterke punt van de film dat alles goedmaakt is de regie waardoor je van de ene ik-wist-wat-er-ging-gebeuren-maar-toch-deed-ik-het-bijna-in-mijn-broek scene naadloos overgaat naar de ik-voel-de-rillingen-van-mijn-enkels-naar-mijn-nek-gaan-nog-voor-er-gebeurt-wat-je-weet-dat-er-gaat-gebeuren. En dat is even sterk als een Eden Hazard die voor de tigste keer dezelfde schijnbeweging maakt maar toch weer moeiteloos voorbij zijn man gaat.
Waar is de nooduitgang aub?
Het verhaal speelt zich af in een verlaten huis waar een man en een vrouw hun huis beschikbaar stellen voor een non en zes weesmeisjes. Tja, je moet wat met al die ruimte. Ze hebben 12 jaar daarvoor hun dochter Annabelle verloren tijdens een bizar ongeluk waar ze door een auto overreden werd. Na de dood van hun dochter wensten de ouders vurig dat ze hun dochter toch op één of andere manier nog zouden kunnen terugzien wat uiteindelijk ook gebeurt wanneer ze zich als geest manifesteert en zo weer een beetje thuis is. Maar de geest raakt bezeten door het kwaad en nestelt zich in een mensgrote pop.
Geen exceptioneel gegeven in het genre en de klassiek goed-tegen-kwaad bestrijding via een welbekend houten kruis duikt ook in deze film op maar alles is dusdanig sterk in beeld gebracht dat ik, net zoals de meiden en de non vooral richting de nooduitgang wou.
De start van het einde?
De film eindigt zo voorspelbaar dat het bijna niet meer te verwachten was. Laten we er, zonder daarmee de pret te drukken met een pseudo-spoiler, vanuit gaan dat de makers rekenen op een volgend vervolg. Het einde typeert echter wel de hele film: het brengt niets nieuws maar toch blijf je gefascineerd kijken. Zo, dan ga ik nu even andere kleren aantrekken en mijn nekharen kammen.
Annabelle: Creation is vanaf 13 december verkrijgbaar op Blu-ray, DVD en On Demand.
Koop hier