Oorlogsfilms worden meestal indrukwekkend in beeld gebracht. Vijanden die het tegen elkaar opnemen in vuurgevechten waarbij er geen kogel wordt gespaard, met bloedspatten bevuilde cameralenzen en tranen bij het rollen van de eindgeneriek. We hebben het stilaan wel gehad en snacken naar iets nieuws. Eentje met dialoog en spanning waar zelfs het puntje van onze stoel het benauwd bij krijgt. The Wall doet een gooi naar een oorlogsprent die het allemaal niet zo nauw neemt met de regels van het genre.
Je wilt het niet meemaken: vast komen te zitten achter een muur van slecht gestapelde bakstenen in het midden van de woestijn. Om dan nog maar te zwijgen over een sluipschutter die je geen seconde uit zijn vizier haalt. Beeld je in daarbij in dat er geen water voor handen is, je strijdmakker het loodje gelegd heeft en een beenwonde die meer gaapt dan een baby net voor bedtijd.
Verhaal
Het is 2007 en de oorlog met Irak is officieel voorbij. Twee Amerikaanse soldaten kijken naar een scène waarin hun broeders afgeslacht zijn. Ze werden allemaal om het leven gebracht met een rake kogel in de schedel (en alles wat eronder huist). Na lang aarzelen besluit het duo een kijkje te gaan nemen. Sergeant Locke en luitenant Hobbs worden (zonder te weten waar hij zich verschanst) onder schot genomen door een sluipschutter. Hobbs blijft zwaargewond op de grond liggen, terwijl Locke zich verschuilt achter een muur. Tijdens zijn ultieme hoop versterking te roepen, raakt hij verwikkeld in een dodelijk kat en muisspel met de sniper himself.
Middenin de woestijn gebeurt er zoals het hoort weinig spectaculairs. Het decor bestaat uit vernielde voertuigen, struikgewassen, een hoopje lijken en een muur waar een groot deel van de The Wall zich afspeelt. Geen drinkwater, nauwelijks kogels of sprankeltje hoop om hun familie ooit weer te zien.
Wie spectaculaire ontploffingen verwacht en een cast met een resem topacteurs, komt al snel bedrogen uit. Debuterend screenwriter Dwain Worrell koos ervoor met niet meer dan drie acteurs te werken, in een decor met nauwelijks variatie. Een serieuze uitdaging, want het genre moet het net hebben van wilde achtervolgingen, vuurgevechten en dramatisch spektakel.
