Telkens we met twee voeten vooruit tackelen op de kuiten van de tegenstander worden we bestraft met een rode kaart. Ook karatetrappen in het aangezicht en voetballen die spontaan vuurvatten, wordt doorgaans niet getolereerd. Gelukkig is daar Mario Strikers: Battle League, waar zulke fratsen wel door de beugel kunnen. Sterker nog: hoe meer agressie, hoe beter! Pieter Kesselaers
De Mario Strikers-reeks is geen nieuwe franchise. Eerder verschenen er al delen op de GameCube en later op de Wii. Het idee is eenvoudig: teams van drie spelers, de computergestuurde doelman niet meegerekend, nemen het tegen elkaar op in een agressief potje voetbal. Ze kiezen uit het (beperkte) aanbod van tien welbekende personages en gaan er vervolgens de grasmat mee op. Echt leuk wordt het wanneer acht vrienden optrommelt en je er vervolgens een robbertje mee vecht, euh, voetbalt.
bananen
Eens op het veld raap je powerup’s op om de tegenstander mee te belagen, je krachten op te laden voor een allesvernietigende tweepunter of pass je naar je teamgenoots in de richting van het doel. De manieren waarop je de tegenstander kan belagen, zijn weggelopen uit de Mario Kart-serie. Je zal dus bananen, bommen en schielden naar harte lust op elkaar kunnen gooien. De game speelt lekker weg en vaak blijft het niet bij dat ‘ene potje en dan stop ik’.
Naarmate je wedstrijden wint, kan je met de verdiende coins je personages van nieuwe outfits voorzien. Zo kan je kiezen voor nieuwe helmen of schoenen die voor meer kracht op het veld kunnen zorgen. Dit gedeelte zorgt voor een RPG-gevoel en een extra reden om naar de game terug te keren. Dit munten krijg je door toernooien of andere game modi tot een goed einde te brengen.
De Switch heeft weinig grote sportgames, maar daar is met de komst van Mario Strikers verandering ingekomen. Het spel mag zich bovendien tot leukste voetbalgame in jaren noemen. Al moeten we erbij vermelden dat de game vooral bedoeld is om samen met een vriend op de bank te ervaren. Zo hebben wij het in ieder geval gedaan.
★★★★☆