“Hier achter de auto kan ik wel even schuilen. Shit, daar komt iemand aan. Ik moet zo snel mogelijk van deze plek, anders word ik ingesloten. Als ik haar van hier neerschiet, ben ik sowieso gezien. Met een lege fles en een doek knutsel ik een geluidsdemper voor mijn pistool. Nu schiet ik haar neer. Niemand heeft het gehoord, maar haar lichaam zal snel gevonden worden, zeker als ze honden bij zich hebben, die minstens zo snel mijn spoor zullen vinden. Via een container kruip ik door een open raam. In het donker ontsteek ik mijn zaklamp. Ik hoor een Clicker ronddwalen. Ook hier binnen ben ik niet veilig.” Welkom in The Last of Us Part II: een van de spannendste, meest rauwe games ooit. Dennis Van der Beek
The Last of Us Part II pakt de draad enkele jaren na het eerste deel weer op. Dit keer kruipen we in de huid van hoofdpersonage Ellie, die na alle verschrikkelijke gebeurtenissen uit het eerste deel weer min of meer een ‘normaal’ leven leidt, voor zover dat mogelijk is in een wereld vol geïnfecteerden en overlevenden.
intens
Over het verhaal zal ik verder niets inhoudelijks verklappen, want het is er één dat je moet ondergaan. Nooit eerder beleefde ik een verhaal in een game zo intens. Het is niet zo dat het bijster origineel is, maar het is de manier waarop alles tot stand komt. Niemand is volledig goed en niemand is volledig slecht. Iedereen doet wat hij of zij nodig acht om zichzelf en zijn naasten te beschermen. Dat is niet altijd mooi en chique, maar het gebeurt wel. In de wereld van The Last of Us Part II is de lijn tussen goed en kwaad dunner dan ooit en zul je niet altijd achter de dingen staan die je voorgeschoteld krijgt, maar om die reden word je wel door de game gegrepen. Zelfs na een speelsessie zul je erover blijven denken.
Tel daarbij op dat je in The Last of Us Part II niet steeds zomaar vijanden omlegt. De meesten niet-geïnfecteerde mensen hebben een naam, maar ook de geïnfecteerden zijn ooit mensen geweest en dat wordt getoond door bijvoorbeeld brieven die ze achter lieten. Zelfs als je een hond uitschakelt, kan je het baasje soms verdrietig de naam van de hond horen roepen. Het maakt het allemaal net iets echter.
tactiek
De structuur in The Last of Us Part II is vrij simpel. Meestal moet je om een bepaalde reden naar een bepaalde plek. Om die plek te bereiken zul je je door gevaarlijke gebieden vol met vijanden moeten begeven. De gebieden zijn in dit deel iets groter en iets meer open dan in het eerste deel, waardoor je af en toe de keuze hebt welk gebouw je als eerste uitkamt. Al met al is het toch wel redelijk recht toe rechtaan, maar je bent niet zomaar op de plek van bestemming.
Als je je op vijandelijk gebied begeeft is de keuze vaak aan jou hoe je het aanpakt. Je kan kiezen om stilletjes overal langs te sluipen en indien nodig iemand stilletjes om te leggen. Dat is meestal beter dan een vuurgevecht. Niet alleen ben je kansrijker, maar het kost je ook veel minder van je voorraden. Echter, als je iedereen weet uit te schakelen, kan je daarna de plek wel op je gemak doorzoeken naar nieuwe spullen. Bij de sluipvariant is het riskant, want de kans is groot dat als je alle kamers in een gebouw afgaat, je alsnog een keer gespot wordt. De laatste tactiek is snel rennen. Het klinkt laf en saai, maar af en toe word je bijna gedwongen tot die keuze.
nieuw
In The Last of Us Part II is de gameplay grotendeels gelijk aan het eerste deel, maar heeft ontwikkelaar Naughty Dog wat kleine, maar essentiële veranderingen doorgevoerd die hieraan ten goede komen. Ellie kan bijvoorbeeld springen en ontwijken tijdens een gevecht. Ook kan ze in het gras liggen en ergens onder kruipen. Dat is wel nodig, want de vijand is ook veel slimmer geworden. Ze kijken nog net even achterom, of ze roepen er iemand anders bij en proberen je vervolgens in te sluiten. In het ergste geval komen ze met honden en ik kan je vertellen dat dat enorm op je zenuwen werkt.
Vaker speelt de actie zich op meerdere verdiepingen af, waardoor je zelfs in het gras gemakkelijk gespot kan worden. Omdat de locaties iets ruimer zijn en de voorraden op een iets andere manier verdeeld zijn, voelt de gameplay net even iets anders aan als in het eerste deel. Het aanpassen van je vaardigheden en het craften is iets uitgebreider geworden.
wow
Mijn PlayStation 4 heeft nog nooit zoveel lawaai gemaakt tijdens het spelen van een game. Het apparaat moet in z’n nadagen hard werken, maar de graphics die je daarvoor om je scherm krijgt zijn om van te smullen. De post-apocalyptische wereld met overal wildgroei, overstroomde delen van grote steden en de lege straten geven je continu een gevoel van spanning. Overal kan namelijk iets of iemand zitten. Als je dan weer in een gebouw komt, is het vaak donker, of knipperen er wat lichten. Naughy Dog heeft er alles aan gedaan om de spanning er in te houden. Daarnaast heeft men ook niet geschroomd om gebeurtenissen gruwelijk in beeld te brengen.
The Last of Us Part II is één van de beste games van de huidige generatie spelcomputers en zal je enorm veel spannend spelplezier bieden. Het zit zowel op audiovisueel als op gameplaygebied ontzettend goed in elkaar. Het verhaal, en vooral de uitwerking ervan, zijn de kersen op de kaart. Als je een intens avontuur van zo’n dertig uur wil, dan is dit een absolute must-have. Wel eerst zorgen dat je het eerste deel gespeeld hebt.
4,5/5