Dingen gebeuren omdat ze moeten gebeuren. Mijn vrouw, werkzaam bij hetzelfde IT-bedrijf als ik en dus worstelend met dezelfde frustraties, was al tijdens haar jeugdjaren creatiever ingesteld dan ikzelf. Zij was veel meer bezig met protesteren tegen sociale onrechtvaardigheden, filosoferen en resulterende poëzie. Die poëzie werd opgeschreven op een A4-tje en verdween in een lade bij de vorige A4-tjes want tja, wat doe je er mee?
Waarschijnlijk eveneens geïnspireerd door onze kunstzinnige en eigenzinnige kleuterdochter begon bij haar steeds meer het idee te groeien om haar poëzie A4-tjes vanonder het stof te halen en het te bundelen in een boek. Ze praatte er veel over maar het bleef alleen maar een idee. Om geen enkele, of misschien om een tiental redenen nam ze geen actie en werd de theorie niet opgevolgd door de praktijk.
Instinct
Met een dergelijke dochter en een dergelijke vrouw vond ik, eigenwijs als ik ben, het nodig om een positief voorbeeld te stellen en hun te laten zien dat er maar een manier is om de je dromen te verwezenlijken … doen! Actie ondernemen! Je instinct volgen!
De daad bij het woord voegend ben ik achter mijn laptop gaan zitten en begon ik het fictieve verhaal dat al die tijd in mijn hoofd ronddwaalde, te vertalen naar een boek. Verhaal is eigenlijk een groot woord. Ik had een eerste zin en een laatste zin van het boek in mijn hoofd, de rest ertussen was nog vaag en vloeibaar, moest nog tot woorden, zinnen, hoofdstukken bevroren worden. Maar dat bleek geen probleem, want het leuke was dat al doende het verhaal zichzelf begon te schrijven. Hoe? Dat vertel ik volgende keer.
Alain