De meeste onder ons kunnen het wel vinden in de nederlaag van de nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar je hebt altijd van die gekken waarvan de ideale wereld er heel anders uitziet. Wolfenstein II: The New Colosuss laat je proeven van een maatschappij waarin een dictator met twijfelachtige idealen het voor het zeggen heeft.
De oorsprong van Wolfenstein gaat terug tot de vroege jaren tachtig. Voor het eerst was het mogelijk om volgers van Hitler naar de nazihemel te sturen. De controversie die daarbij kwam kijken was in die tijd ongezien. Nadien werden de PlayStation en Xbox bijna jaarlijks voorzien van een titel waarin liefhebbers van hakenkruizen, blauwe ogen én blonde haren, de wenkbrauwen deden fronzen.
Wolfenstein II: The New Colossus is de opvolger van The Old Blood, en daarvoor The New Order. De door MachineGames ontwikkelde shooter kan sinds 2014 op flink wat hoerageroep rekenen. The New Colossus is beschikbaar sinds oktober en alles wat we erover zien en lezen, is unaniem positief. Wij delen die mening.
Terror-Billy
‘They’ve built a new world. Armies of steel and thunder. They’re rewriting history. But they forgot about me.’ Dat zijn een van de vele impressieve citaten van William ‘B.J’ Blazkowicz. Hij neemt wederom de verantwoordelijkheid op zich om komaf te maken met de doldwaze intenties van antagoniste Irene Engel. In haar plannen is geen plaats voor eigen meningen, zwarte medemensen en alles wat ook maar een beetje afwijkt van haar idealen. Zie haar gerust als een vrouwelijke Hitler. Niet goed dus.
Als je voor het eerst in aanraking komt met Wolfenstein, dan raden we je aan de voorgaande delen te spelen. Het verhaal zal duidelijker worden en bepaalde gebeurtenissen zullen je steviger bij de keel grijpen. Dit heeft een positieve invloed over hoe je dit nieuwe deel zal ervaren. Een goede vriend die het loodje gelegd, of gewoon een random soldaat. Het geeft een wereld van verschil.
Nazihonden
Zoals je zelf wel had kunnen raden, maai je je door de game heen een flink aantal nazi’s omver. Daarbij krijg je een gigantisch arsenaal aan wapens ter je beschikking. Gewone pistolen, machinegeweren, laserwapens, bijlen en vlammenwerpers zijn slechts een kleine greep uit de wapenkast van Billy. Als dat nog niet straf genoeg is, kan je elk wapen verbeteren met een extra laadkamer of een scope voor het precisiewerk.
De vijanden die je onderweg tegenkomt vragen telkens een andere aanpak. Honden leg je beter zo snel mogelijk tegen de grond, grote robots vragen dan weer een tactische benadering met behulp van een laserwapen. Een nazi vanachter verrassen geeft niet alleen veel voldoening, het ziet er ook nog eens indrukwekkend uit. Benen worden afgehakt, messen in hoofden gepland, nekken worden gebroken. Het draagt allemaal bij tot de zieke setting waarin je wordt ondergedompeld.
Conclusie
Een kleine vijftien uur duurde het vooraleer we de credits over het scherm zagen rollen. Je mag dit cijfer gerust verdubbelen als je alle zijmissies hebt voltooid. Voor een shooter is dit ver boven het gemiddelde. Het schieten voelt daarnaast natuurlijk aan, de levels zijn tot in de kleinste details uitgewerkt en het verhaal steekt met kop en schouders boven de concurrentie uit. Nazi’s met de grond gelijk maken, en dat mag je gerust letterlijk nemen, voelde nog nooit zo goed. Mehr davon!
Wij speelden de game op PS4. Wolfenstein II: The New Colossus is sinds 27 oktober 2017 verkrijgbaar voor pc, PS4 en Xbox One.
