We achten de kans groot dat je nog nooit gehoord hebt van NieR, laat staan dat je het ooit hebt gespeeld. Als de titel van een game niet als Grand Theft Auto, FIFA of Call of Duty in de oren klinkt, dan is het voor spelontwikkelaars geen sinecure om hun game bovenaan de verkoopslijsten te zien pronken. Zo geschied het ook voor NieR: Automata, een actiespel zoals je ze nog nooit hebt gezien, ervaren en vermoedelijk ook hebt gemist. Met een nieuwe verzamelbundel is het voor de onwetenden hét moment om zich te verliezen in het Japanse computerspel uit 2017. Waarom wij dat vinden? Lees even mee.Â
Een game reviewen die al twee jaar in de winkels ligt, zijn vijgen na Pasen. We zien met de heruitgave van NieR: Automata voor de PS4 wel hét ideale moment om de superieure kwaliteit van de game uit de doeken te doen. Onderstaande trailer helpt je alvast goed op weg.
Maar er is meer, veel meer, dan een geblinddoekte superheldin die met de ene na andere rake zwaardslag komaf maakt met machinaal gespuis. NieR: Automata is het vervolg op het in 2010 verschenen NieR. Je hoeft het origineel overigens niet gespeeld te hebben, om het verhaal van Automata te begrijpen. De setting speelt zich af op een post-apocalyptische aarde waarin robots het voor het zeggen hebben. De mens verkaste naar de maan, in de hoop om ooit terug te keren wanneer de vrede er zich heeft herstelt. Jij kruipt in de huid van 2B, een androïde die vecht als een machine maar de looks heeft van een aardse geblinddoekte superbabe.
Meer dan uniek
Niet voor niets stond het internet op zijn kop toen twee jaar geleden NieR: Automata verscheen. Het zorgde voor een totaal nieuwe ervaring, in een prachtige wereld, met een subliem verhaal, een eenvoudig maar goed uitgewerkt vechtsysteem en aimabele personages. Net zoals het eerste deel zijn er meerdere eindes mogelijk. Om het complete verhaal te begrijpen, zal je het dus minstens drie keer opnieuw moeten voltooien. Er zijn welgeteld 26 eindes, één voor elke letter van het alfabet. Die eindes bereik je niet per se door het voltooien van het verhaal, maar ook even goed door het sterven op bepaalde momenten, de zogenaamde grapeindes. Van de échte eindes telden we er zo’n 5, die je telkens na gemiddeld 15 uur spelen zal bereiken.
Al vanaf minuut één weet je dat je iets speciaals in handen hebt.Je begint met het besturen van een vliegende mech, op een wijze zoals we dat tientallen jaren geleden al in Space Invaders deden. Je ontwijkt kogels van vijandige schepen en je vuurt er zelf af. Niet veel later sta je met je zwaard in het rond te slagen en ontdoe je de ledematen van de moordlustige robots. Wanneer je het gevoel begint te krijgen dat het allemaal wat meer van hetzelfde is, komt de game met een uit de kluiten gewassen eindbaas of een nieuwe manier om een level te doorkruisen. Of wat dacht je ervan om je eigen systeem binnen te dringen en in arcadestijl een computervirus moet elimineren? Het is maar één van de talloze mogelijkheden.
Spel van het jaar
Dat je aan NieR: Automata minstens vijftig uur plezier zal beleven, staat als een paal boven water. Je kiest zelf welke speelstijl je hanteert: gebruik je een allesvernietigende drone om de vijand te belegeren of ga je zelf aan de (zwaard)slag met één van de vele aanvalstechnieken, het is helemaal aan jou. Nadat we tientallen uren later deze review typen, is het nog steeds niet duidelijk onder welk genre we Automata mogen klasseren. De pure actie, een steengoed RPG-systeem en talrijke invloeden van klassieke arcadegames, maken kiezen er niet eenvoudiger op. Misschien moet er maar eens een nieuw genre bedacht worden. Al was het maar om NieR: Automata érgens onder te categoriseren.
