Het MXGP-kampioenschap is al voorbij de helft. Als vanouds domineert Cairoli, maar de eer van de Lage Landen wordt hooggehouden door Desaille en Herlings die zich op de respectievelijk tweede en viere plek vastklampen aan de Italiaan. Tijd voor ondergetekende om een en ander digitaal recht te zetten.
De vorige versies van de reeks waren leuk maar hadden last van wat minpuntjes. Minpuntjes waar Milestone in deze uitgave aan gewerkt heeft. Wat me het meest verrast zijn de graphics: ze zijn nog niet op het level van pak’m’beet een Dirt Rally, maar ze zijn een enorme verbetering in vergelijking met MXGP2. Vooral een natte track bereikt een visueel niveau waarbij je je automatisch wat dieper in je stoel drukt en je je voeten net ietsje steviger op de grond zet. De regen zelf is bedroevend, het regent geen druppels maar digitale streepjes. Een regenrace geeft dan ook het idee dat ik me voortbeweeg door een Space Invaders omgeving. Mijn collega 50-plussers zullen begrijpen wat ik bedoel.
Een minpunt wat nog steeds niet is aangepakt is het geluid. Toegegeven, een MX-machine heeft per definitie niet hetzelfde sexy geluid als een MotoGP, maar wanneer het klinkt zoals een zieke grasmaaier, dan doet dat toch wel af aan de beleving en het realisme.
Multi(no)player
Vooraleer ik me aan de Single Player waag, wil ik me meten met de online concurrentie. Dat valt tegen. Er zijn lobby’s actief maar helaas is het spelplezier nihil: net voor de start wordt de connectie verbroken, als er al gestart kan worden, slaat de lag genadeloos toe en wanneer de techniek toch een beetje mee wil, word je in bocht één er al onmiddellijk afgerost door iemand die vermoedelijk voor het eerst een controller vast heeft of de gashendel heeft verwisseld met de hals van een lege fles Jack Daniels. Na vijf pogingen was het tijd voor de pits en over naar de Single Player.
Rodeo your bike
Uiteraard ontbreken Grand Prix, Championship en Time Attack niet. In Compound kan je vrij je motor testen. Door de lay-out van die track vermoed ik dat dit een training kan zijn voor het Supercross gedeelte van de game, een modus die in de review versie niet beschikbaar was. Ook de Motocross of Nations staat aan de grid, waarbij je de eer van je land verdedigt afwisselend in de MXGP, de MX2 en de Open Klasse.
Het hart van elke racegame is de Career mode. Hier werk je je op van rookie in de MX2 naar veteraan in de MXGP. Onderweg verdien je ervaringspunten waar je rijder sterker van wordt en geld waarmee je je bike kan verbeteren. In deze mode komt de game helemaal tot leven! In de MX2 klasse kom je nog redelijk rond met enkel je motor te besturen maar eenmaal in de MXGP zal je ook moeten leren om niet alleen je machine te beteugelen maar ook gelijktijdig de gewichtsverplaatsing van je rijder te controleren om je bokkende mechanische stier aan een acceptabele snelheid over het circuit te laten baggeren. De makkelijkste moeilijkheidsgraad is echt te gemakkelijk dus ik ben onbevreesd de strijd aangegaan met de hoogste moeilijkheidsgraden wat betreft AI-tegenstand en besturing. Het geeft dan ook een enorme voldoening om je verzameling brute pk’s ongeschonden over de finish te jakkeren. Of je nu als 1e, 4e of 17e eindigt, je weet dat je er toch hebt uitgehaald wat erin zat.
Conclusie
MXGP heeft enkel concurrentie van de MX vs ATV reeks. Ik hou van racegames met officiële licenties en officiële tracks dus automatisch gaat mijn voorkeur uit naar MXGP. Het rijgevoel is fantastisch en de AI-tegenstand hard maar fair. Milestone heeft weer een prima racer afgeleverd die de goede balans heeft tussen pure simulatie en simpel speelplezier. Wil je regerend kampioen Tim Gajser op een realistische manier van de troon stoten zonder je te druk te maken over set-ups dan is MXGP3 precies wat je zoekt!
Door Alain Van der Steen