We kunnen ons geen RPG-liefhebber voorstellen die Ocotopath Traveler uit 2018 niet gespeeld heeft. Op alle vlakken overtrof het de concurrenten, maar vooral de grafische stijl gooide hoge ogen. De zogenaamde HD-2D graphics, waarin een ouderwetse tekenstijl gecombineerd wordt met moderne 3D-beelden, gaan in het vervolg hand in hand met een episch verhaal waarin acht personages elkaar kruisen. Pieter Kesselaers
Net als in het origineel, vertelt Octopath Traveler II het verhaal van acht personages met elk hun eigen achtergrond en motieven. Ze willen in tegenstelling tot het cliché geen wereld redden, maar wel afrekenen met hun eigen problemen. Je kiest bij aanvang één van de acht personages waarmee je het avontuur begint. Ieder personage deelt een avontuur met een ander en het gaat zoals in het origineel dus niet om acht verschillende verhaallijnen. Deze zijn van hoge kwaliteit en bevatten de nodige humor, spanning en plotwendingen om het vanop het puntje van je stoel te volgen. De meeste personages beschikken over unieke eigenschappen die invloed hebben op het spelverloop.
unieke gevechten
In het gezelschap heb je personages van alle kalibers. Een soldaat, een dief, een beestachtige, je kan het eigenlijk zo gek niet bedenken. Computergestuurde NPC’s kunnen gerectruteerd worden, monsters kunnen gevangen worden om nadien zelf te gebruiken, er kunnen duels aangegaan worden met willekeurige dorpelingen om nieuwe skills te leren, en ga zo maar voort.
De gevechten gebeuren zoals we die het liefst zien: turn based, wat betekent dat iedereen op zijn beurt de aanval inzet. De manier waarop dat hier opgebouwd zit is nieuw en verplicht je tot nadenken. Vijanden hebben schilden die slechts gebroken kunnen worden met een bepaalde aanval. Het is aan jou om te ontdekken wat deze zwakte is. Sommige vijanden zijn sterk tegen zwaardaanvallen, bij anderen wordt het schild gebroken door een rake slag met een pijl of een vuuraanval. Nadat een schild gebroken is, richt je extra schade doe en zal de vijand dus sneller het loodje leggen.
Het hoogtepunt van Ocotopath Traveler II is de grafische pracht waarop de game gebouwd is. Met wat moeite kan je de pixel tellen en waan je je in een klassieke Final Fantasy-game, maar niets is minder waar. De kleurrijke decors en personages, de lichteffecten, de speciale effecten tijdens gevechten en daarbuiten: Octopath Traveler II is misschien wel de mooiste JRPG die we ooit zagen. Het geluid, overigens, moet niet onderdoen voor de hoogwaardige grafische pracht.
Het is moeilijk om iets negatief te vertellen over Octopath Traveler II. Wie de game naast het origineel legt, ziet misschien wat weinig vernieuwingen, maar dat weerhoudt ons niet om van minuut één tot uur zestig van deze topper te genieten.
4/5