In Wolfenstein: Youngblood wordt flink afgeweken van eerdere delen uit de Wolfenstein-serie. De ontwikkelaar neemt daarmee een groot risico. De voorgaande delen werden immers erg goed ontvangen. Verandering hoeft niet per sé verkeerd uit te pakken, maar helaas is dat bij Wolfenstein: Youngblood wel het geval.
In Wolfenstein: Youngblood speel je met één van de twee zusjes Blazkowicz, terwijl de ander bestuurd wordt door of de AI of een vriend of onbekende op het wereldwijde web. Wij raden je de online variant aan, want de AI is in vele gevallen niet echt behulpzaam. Samen doorkruis je diverse missies en jaag je honderden Nazisoldaten een kogel door hun kop.
Het neerknallen van de Nazi’s is, zeker in het begin, zeer vermakelijk en vormt de basis van het spel. Je verzamelt veel loot tijdens de game en je levelt steeds. Verderop in dit spel kan dat levelen je tegen gaan staan, want vijanden worden sterker en jij zal er baat bij hebben om dus omhoog te gaan in niveau. Helaas zorgt dit voor onnodig veel grinden.
Over the top
De nadruk ligt in Wolfenstein: Youngblood iets meer op de coöperatieve gameplay dan op het verhaal, maar nog steeds is het geheel erg over the top. Kotsende vrouwen wanneer ze hun eerste Nazi kill vieren, veel gejuich bij de daaropvolgende slachtingen en nog meer Duits gescheld zorgen voor de nodige humor in de game.
Portable
In tegenstelling tot eerdere generaties spelcomputers, kies ik vaker om een multiplatformgame te spelen op een Nintendo console. Qua grafische kracht lever je weliswaar in ten opzichte van PlayStation en Xbox, maar je kan je game wel overal mee naar toe nemen op de Switch.
Dit komt bij Wolfenstein iets minder goed uit de verf, want om de beste ervaring uit de game te halen, is verbinding met het internet noodzaak. Daarnaast wordt het schieten op het kleine beeldscherm van de Switch wel erg onoverzichtelijk. Zeker omdat de vuurgevechten regelmatig over lange afstanden plaatsvinden en op meerdere hoogteniveaus. Het beste speel je het dus gewoon op de televisie.
Terug in de tijd
Echter lijkt het dan wel alsof je wat jaartjes terug in de tijd gaat. De Switch is natuurlijk niet zo’n krachtpatser als de PlayStation 4 of de Xbox One, maar op grafisch gebied hebben we echt wel veel beter gezien.
De vijanden die je tegenkomt laten ook regelmatig dingen zien die niet meer bij deze tijd passen. Tijdens een offline sessie zag ik mijn AI compagnon en een Nazisoldaat elkaar van een meter afstand proberen neer te schieten, zonder dekken te zoeken en zonder verder te bewegen.
Conclusie
Wolfenstein: Youngblood gooit het over een andere boeg. Een aantal vertrouwde elementen is over boord gegooid, maar is helaas niet vervangen door iets beters. Hierdoor voelt de game een beetje aan als een niet geslaagd experiment, hoewel de basis best aardig is. Een aantal andere gebreken zorgt ervoor dat we de game slechts een krappe voldoende kunnen geven.
Mensroom testte de Switch-versie van het spel.
★★★☆☆