Japanse role playing games (JRPG) liggen aan de oorsprong van videogames zoals we nu kennen. Het genre staat bekend om zijn relatief eenvoudige gameplay, diepe verhaallijn en grote spelwerelden. En hoewel niet iedereen staat te springen voor dit soort games, zijn wij vooral blij dat we ons nog eens kunnen vergrijpen aan een stukje pure nostalgie. Pieter Kesselaers
Tijdens de eerste uren, en daar haken er misschien al veel af, wordt het politieke verhaal van drie staten uit de doeken gedaan. Tussenfilmpjes na tussenflmpjes verschijnen op het scherm met slechts één kennismakingsgevecht. Wat meteen opvalt is de tekenstijl die we onder andere herkennen van de gelijkaarde RPG Octopath Traveler. Vergelijk het gerust met de graphics die we kennen uit de games van begin jaren negentig, met een modern sausje er overeen.
Norzelia
Op het continent Norzelia ruziën drie landen over het zeggenschap over de mijnen en een monopolie op zout. Om de vrede te herstellen, staat hoofdpersonage Serenoa op het punt te trouwen met prinses Frederica van Aesfrost. De poppen gaan aan het dansen en een verhaal met de ene plotwending na de andere ontrolt zich in een veertig uur durend avontuur. Twintig uur daarvan kijk je naar filmpjes en kom je alles te weten over de personages. Je kan Triangle Strategy gerust een interactief verhaal noemen, met alleen gevechten die het verhaal ondersteunen.
Maar gameplay is er heus wel en die is lang zo slecht niet. Zoals vanouds beweeg je je team met enkele strijders over een spelveld met rasters. Je laat ze stappen zetten of een actie uitvoeren zoals het oprapen van een item of aanvallen van een vijand. Strijders met een paard hebben logischerwijs meer sprongkracht, boogschieters kunnen de vijand van op verre afstand raken en magiërs zorgen dan weer voor rake vuuraanvallen of verzorging van gewonde teamgenoten. De game voegt een nieuwe eigenschap toe, waarmee omsingelde vijanden dubbele schade oplopen. Alles verloopt eenvoudig en de besturing is optimaal.
demi-RPG
We vinden het jammer dat Triangle Strategy enkele van de populaire RPG-elementen negeert. Personages levelen wel en leren nieuwe technieken naar mate gevechten vorderen, maar daar houdt het zowat bij op. Er is geen ruimte om je personages verregaand te ontwikkelen of ze bijvoorbeeld van job te laten veranderen.
Triangle Strategy is zo’n spel war je je hart aan verliest, al het ook wat meer ‘game’ mogen zijn. Vehaarvertelling gaat hier voorop, terwijl we van een JPG toch vooral een diepgaande gameplay mogen verwachten. Maar we gaan nu niet onnodig negatief zijn: games als Triangle Strategy willen we eenvoudigweg meer zien. Tel bij de eindscore gerust een sterretje als je houd van politiek en onverwachte plotwendingen.
★★★☆☆