Gebaseerd op één van de meest inspirerende en onwaarschijnlijke comebacks in de sportgeschiedenis: dat van Vinny ‘The Pazmanian Devil’ Pazienza. Miles Teller, die je mogelijk kent van Whiplash (kijken!) en Divergent, kruipt in de huid van Pazienza, befaamd bokser uit Providence, Rhode Island. Na het winnen van twee wereldtitels in twee verschillende gewichtscategorieën draait Pazienza helemaal mee aan de top van de bokswereld, maar dan loopt het mis.
Door de waargebeurde aard van de film, heeft de reviewer de recensie bewust niet spoilervrij gehouden.
Als introductie krijgen we naast enkele dynamisch gefilmde bokspartijen een beeld van Pazienza’s familie. Z’n vader is steevast aan de ring te vinden, moeder (Katey Sagal) ontvlucht de televisie door in een naburige kamer te bidden bij religieuze prullaria, terwijl zus en aanhang aan de televisie gekluisterd in de woonkamer zitten. Pazienza, ontevreden over zijn huidige management, weet de uitgebluste Kevin Rooney (Aaron Eckhart) voor zich te winnen als trainer. Wanneer Pazienza de boksclub betreedt, krijgen we foto’s te zien van Rooney’s hoogdagen waarin hij Mike Tyson trainde. De boksclub ziet er aftands uit, net als diens bijhorende trainer die duidelijk ook z’n beste dagen achter de rug heeft.
Op pazzen
Tussen Paz en Rooney bloeit er een mooie samenwerking. De amicale chemie tussen, en de uitmuntende acteerprestaties van, Miles Teller en Aaron Eckhart maken de film. Alle andere acteurs hinken achterop. Behalve Katey Sagal misschien, maar zij heeft maar een kleine rol in de prent dus weet geen stempel te drukken.
Met Rooneys ervaring en Paz’ onuitputtelijke wilskracht lijkt er niets in de weg te staan voor The Pazmanian Devil. Maar dan in een oogwenk zien we Paz in een autoaccident. Deze scene slaat in als een bom, zelfs al wist je wat er komen kwam. Paz heeft een gebroken nek. Tegen alle advies in, laat hij een ‘halo’ aan zijn schedel vastschroeven met vier dikke bouten. Paz wil gewoon zo snel mogelijk terug de ring in en daarvoor wil hij alles op het spel zetten. Eén slechte val of beweging en het is gedaan met zelfs maar te kunnen stappen.
De film had vervolgens de emotionele toer op kunnen gaan, maar blijft gelukkig zijn heroïeke karakter behouden. Miles Teller blijft een indrukwekkend wilskrachtige Paz neer zetten die tegen alle advies in stiekem in de kelder begint te trainen, terwijl zijn hoofd nog steeds gevangen zit in de ‘halo’. Daarna volgt nog een indrukwekkende scène waarin de bouten zonder verdoving uit z’n schedel gehaald worden. Alles om drugsvrij de ring te kunnen betreden. En zoals het echt gebeurde, slaagt Paz er in terug de ring in te kruipen tegen alle verwachtingen in. Van een zotte comeback gesproken. Als kijker ben je effectief blij dat het hem lukt. Moest het fictie zijn, dan zou het wellicht iets te feel good overkomen, maar het is nu eenmaal zo gegaan.
Actie in de ring
Regisseur Ben Younger slaagt er in een wat-lijkt-film-uit-de-jaren-90 op het scherm te toveren. Qua soundtrack herinneren we ons vooral Top Billin’ van Audi Two in onze favoriete scène helemaal in het begin van de film. Ook al kende je Pazienza’s verhaal nog niet, Younger neemt je zonder problemen mee. Of het allemaal waarheidsgetrouw is, valt te betwijfelen. Er zal hier en daar wel wat dichterlijke vrijheid inzitten, maar dat deert niet in dit type film. Voor een boksfilm beschikt de film over voldoende actie in de ring, zonder dat het voor de buitenstaander tegensteekt.
Bleed for This is geen kaskraker, maar wie van comebacks houdt, zit met Bleed for This goed.
[…] Lees verder op mensroom.be. […]